Defi
master of garage
Dołączył: 08 Cze 2009
Posty: 142
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: z zaświatów !
|
Wysłany: Śro 20:03, 16 Gru 2009 Temat postu: Polski Kodeks Honorowy ;) |
|
|
Hellou. Znalazłam na necie Polski Kodeks Honorowy. Wprawdzie stary, ale godny uwagi.
Przedstawię Wam kilka fragmentów tegoż Kodeksu:
POLSKI
KODEKS
HONOROWY
CZĘŚĆ PIERWSZA
ZASADY POKOJOWEGO POSTĘPOWANIA HONOROWEGO
Władysław Boziewicz
ROZDZIAŁ I.
O osobach zdolnych do żądania i dawania satysfakcji honorowej
Art. 1.
Osobami zdolnymi do żądania i dawania satysfakcji honorowej albo krótko: osobami honorowymi lub z angielskiego: dżentelmenami nazywamy (z wykluczeniem osób duchownych) te osoby płci męskiej, które z powodu wykształcenia, inteligencji osobistej, stanowiska społecznego lub urodzenia wznoszą się ponad zwyczajny poziom uczciwego człowieka
...
Wykluczonymi ze społeczności ludzi honorowych są osoby, które dopuściły się określonego dokładnie w kodeksie honorowym czynu, a konkretnie:
1. osoby karane przez sąd państwowy za przestępstwo pochodzące z chciwości, zysku lub inne, mogące danego osobnika poniżyć w opinii ogółu;
2. denuncjant i zdrajca;
3. tchórz w pojedynku lub na polu bitwy;
4. homoseksualista;
5. dezerter z armii polskiej;
6. nie żądający satysfakcji za ciężką zniewagę, wyrządzoną przez człowieka honorowego;
7. przekraczający zasady honorowe w czasie pojedynku lub pertraktacji honorowych;
8. odwołujący obrazę na miejscu starcia przed pierwszym złożeniem względnie pierwszą wymianą strzałów;
9. pozostający na utrzymaniu kobiet nie będących jego najbliższymi krewnymi;
10. kompromitujący cześć kobiet niedyskrecją;
11. notorycznie łamiący słowo honoru;
12. zeznający fałsz przed sądem honorowym;
13. gospodarz łamiący prawa gościnności przez obrażenie gości we własnym mieszkaniu;
14. ten, kto nie broni kobiet pozostających pod jego opieką;
15. piszący anonimy;
16. oszczerca;
17. notoryczny alkoholik, o ile w stanie nietrzeźwym popełnia czyny poniżające go w opinii społecznej;
18. ten, kto nie płaci w terminie honorowych długów;
19. fałszywy gracz w hazardzie;
20. lichwiarz i paskarz;
21. paszkwilant i członek redakcji pisma paszkwilowego
22. rozszerzający paszkwile;
23. szantażysta;
24. przywłaszczający sobie nieprawnie tytuły, godności lub odznaczenia;
25. obcujący ustawicznie z ludźmi notorycznie niehonorowymi;
26. podstępnie napadający (z tyłu, z ukrycia itp.);
27. sekundant, który naraził na szwank honor swego klienta;
28. stawiający zarzuty przeciw honorowi osoby drugiej i uchylający się od ich podtrzymania przed sądem honorowym.
...
Obraza:
Art. 14.
Pojęciem obrazy określamy każdą czynność, gestykulację, słowne, obrazowe lub pisemne wywnętrznienie się, mogące obrazić honor lub miłość własną drugiej osoby, bez względu na zamiar obrażającego.
Uwaga. Pojęcie obrazy jest więc ściśle podmiotowym pojęciem. I dlatego należy uważać za obrazę każde nawet najdrobniejsze zadraśnięcie miłości własnej obrażonego, słowem to wszystko, co on jako zniewagę uważa, nawet wówczas, gdyby osoba druga, będąca na miejscu obrażonego, nie czulą się obrażona. Na wszelki sposób obrażony powinien w takich wypadkach dokładnie i wyczerpująco uzasadnić, dlaczego się czuje obrażonym.
Obowiązkiem obustronnych sekundantów będzie w takich wątpliwych wypadkach rozważyć i przedyskutować wszystko co może wyjaśnić, czy zniewaga miała miejsce, czy też nie.
Art. 15.
Do wyrządzenia obrazy nie potrzeba zamiaru ob¬rażenia. Rozstrzyga sam fakt. Jednakże zupełnie inaczej odpowiada obrażający przypadkowo, bez zamiaru, a inaczej obrażający z premedytacją (o czym niżej).
Art. 16.
Obrazą jest również powtarzanie i szerzenie wiadomości podanych przez osobę trzecią . Obrażony ma wówczas prawo wyzwać jednego i drugiego: obrażającego słownie i tego, który obrazę powtarzał.
...
Art. 18.
Obrazy nawet ciężkie, spowodowane jednak przez nieporozumienie lub omyłkę (np. zniewaga czynna i błąd co do osoby), nie mogą usprawiedliwiać pojedynku. Wystarczy natomiast protokolarne stwierdzenie nieporozumienia i przeproszenie.
Art. 20.
Każdemu człowiekowi honorowemu, który został czynnie znieważony, przysługuje prawo czynnego reagowania na zniewagę każdą bronią lub przedmiotem, znajdującym się pod ręką i zwrócenia go przeciw wszystkim osobom trzecim, które by mu chciały przeszkodzić w tym zamiarze. Uwaga. Niniejszy przepis odnosi się w pierwszym rzędzie do oficerów i członków armii. Zwyczaj ten nie, zawsze właściwy, jest jednak uznawany przez wszystkich niemal autorów (Angelini, Kuhlbacher, Ristov).
Art. 24.
Jeżeli jedna zniewaga pociąga za sobą drugą, należy przy ocenianiu ich wielkości oraz przy przyznawaniu prawa obrażonego trzymać się następujących zasad:
a) o ile obie zniewagi należały do jednej kategorii, należy przyznać prawa obrażonego temu, który pierwszy został obrażony;
b) jeżeli obrażony reagował na lekką obrazę zniewagą cięższą - należy obu przeciwnikom przyznać równe prawa;
c) jeżeli obrażony reagował czynnie na wszelką zniewagę słowną (wyjąwszy obrazy honoru obrażonego lub czci rodziny), - stawia się w położenie obrażającego;
d) jeżeli osoba obrażona na własnym honorze, lub honorze żony, matki, siostry, narzeczonej, ojca, brata lub innej szczególnie drogiej osoby, reaguje czynnie, wtedy zyskuje równe prawa z obrazicielem pierwszym.
Przy obrazach zbiorowych decydują następujące względy:
1. jeżeli jedną obrazą słowną znieważono całe zrzeszenie (np stowarzyszenie, rodzinę, korporację, klub itp.), wów¬czas wszyscy członkowie zrzeszenia, zdolni do działań honorowych, wybierają spośród siebie poprzez losowanie członka, który w imieniu zrzeszenia sprawę podejmie;
2. jeżeli jedna osoba została obrażona przez całe zrzeszenie, wtedy może spośród członków tego zrzeszenia wybrać osobę, która ma zrzeszenie zastąpić;
3. jeżeli jedna osoba w jednym zajściu została obrażona przez szereg osób, nie tworzących zrzeszenia, należy postąpić jak w punkcie 2;
4. jeżeli jedna osoba w jednym zajściu znieważyła kilka . osób nie tworzących zrzeszenia, wówczas pierwszeństwo w żądaniu satysfakcji przysługuje pierwszemu obrażonemu, o ile zniewagi są równorzędne. Jeśli nie, przysługuje ono obrażonemu najciężej.
Art. 27.
Przy określaniu sposobu zadośćuczynienia zastępcy obrażonego powinni zwracać uwagę na miejsce, w którym ich klient został znieważony - gdyż przy zniewagach wyrządzonych w miejscach publicznych warunki satysfakcji muszą być ostrzejsze.
...
Po cały Kodeks zwracać się do mnie
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez Defi dnia Śro 20:09, 16 Gru 2009, w całości zmieniany 2 razy
|
|